Çömlek Fasulyesi

Her mübadil evinde bir “kara çölmek” bulunur. Tek katlı kerpiçten yapılmış evlerin önünde yüksek duvarları ile çevrilmiş geniş avlular vardır. Bu mekânlar ailenin yazlık mekanıdır. Toprak zemin tertemiz süpürülmüştür. Avlu duvarının uygun bir köşesinde üzeri hafif kapalı ocaklıklar vardır. Bu ocaklar basit taşlarla düzenlenerek çamaşır günleri su kazanları konarak sıcak su kaynatılır. Mübadil dilinde çamaşır lafı pek kullanılmaz. “Giisi” denir. 

İşte bu ocaklarda büyük kazanlardaki suyun kaynaması için alttan çalı çırpı ile beslenen ateşin iyice yandığı bir kenara o lezzetli “küü fasülünü” koydukları “kara çölmeği” iyice ve dikkatlice yerleştirirler. Akıllı ve tasarruflu Rumeli kadını böylece hem çamaşır suyunu hazırlayıp çamaşırını yıkar, hem de bu ateşten faydalanarak lezzetli “çölmek fasülünü” pişirir. “Fasül” soğanlanır. Yerken tahta kaşıkla yenir. İşte bu değerli “fasülü” “paaça ekmee” ile yemek üzere “çölmeğin aazı” dökülmeyecek şekilde sıkıca bağlanır.